Λύτρωσης και ειρήνη

"Λύτρωσαι ημάς εκ κινδύνων, Θεοτόκε Αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν και την ειρήνην την -πάντα νουν υπερέχουσαν"

(Μικρός παρακλητικός κανών)

Τι μας λέει εδώ;

Ω Παναγία, ω Αγνή Δέσποινα, σ' ευχαριστούμε που γέννησες το Χριστό, τη λύτρωση του κόσμου.

Αλλά ποια λύτρωση;

H αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν" λέει το τροπάριο. Υπάρχουν δηλαδή δύο λυτρώσεις, η μικρά και η μεγάλη. Ποια είναι η μικρά και ποια η μεγάλη; Αυτό θα εξηγήσουμε.

Εδώ στη γη κινδυνεύουμε. Κινδυνεύουμε από σωματικούς κινδύνους· από φωτιά, σεισμό, πλημμύρες, λοιμό (ασθένειες και επιδημίες), πείνα, εμφύλιο σπαραγμό, πόλεμο, αιφνίδιο θάνατο, απ' όλα αυτά. Όλο κινδύνους είναι η ζωή. Και στους κινδύνους αυτούς ακόμη και ο πιο ισχυρός και δυνατός άνθρωπος, έρχεται στιγμή που αισθάνεται τον εαυτό του αδύνατο.

Όταν κινδυνεύει ένα άτομο, μια οικογένεια, ένας κόσμος, πρέπει να καταφεύγουμε στο Θεό. Αυτό λέει το τροπάριο αυτό· "Λύτρωσαι ημάς εκ  κίνδυνων, Θεοτόκε Αγνή"· Θεέ μας, δια της Θεοτόκου λύτρωσε μας από τους κινδύνους, από τα κακά και τις συμφορές.

Αλλ' εκτός από τους κινδύνους αυτούς υπάρχει και ένας άλλος πολύ μεγάλος κίνδυνος. Δυστυχώς δεν τον καταλαβαίνουμε. Ο Θεός ν' ανοίξει τα μάτια μας να τον καταλάβουμε.

Ποιος ειν' αυτός;

Αν σας τον πω έτσι αμέσως, θα σας πιάσει χασμουρητό. Γιατί δεν πιστεύουμε. Ψευδοχριστιανοί είμαστε. Κινδυνεύει το κορμί από αυτά που σας είπα. Αλλά κινδυνεύει και κάτι άλλο, που είναι απείρως ανώτερο απ' όλα.

Και αυτό είναι η ψυχή. Κινδυνεύει η ψυχή. Ποιος πιστεύει στην ψυχή σήμερα;...

Κινδυνεύει η ψυχή. Και από τον κίνδυνο της ψυχής πρέπει να λυτρωθούμε. Θα σας φέρω μια εικόνα.

Τα παλιά τα χρόνια τα βουνά ήταν γεμάτα ληστάς. Τι κάνανε αυτοί; Κατέβαιναν στις πόλεις και πήγαιναν στα σπίτια των πλουσίων. Πιάνανε το πλουσιότερο παιδί, το παίρνανε πάνω στα βουνά, και μετά στέλνανε στον πατέρα μήνυμα.

 Θα μας δώσεις χίλιες λίρες· αν δε' στείλεις τις λίρες, το παιδί θα το κόψουμε!... Κι ο πατέρας ο ταλαίπωρος έτρεχε σαν τρελός να μαζέψει λίρες, να τις στείλει στο ληστή και να γλιτώσει το παιδί. Και μόνο τότε; Δεν πας σήμερα στο Σικάγο και στη Νέα Υόρκη να δεις; Καθημερινώς γίνονται τέτοια.

Αυτά λοιπόν τα χρήματα έχουν ένα όνομα. Ονομάζονται "Λύτρα".

Έτσι λέγονται αυτά που δίνουν οι συγγενείς, για να ελευθερώσουν τους ανθρώπους τους. Και η απελευθέρωση λέγεται "λύτρωσης".
Λύτρα ζητάει ο ληστής.

Αλλ' όπως οι λησταί ζητούν λύτρα, έτσι υπάρχει και κάποιος αρχιληστής αόρατος, ο φοβερότερος απ' όλους τους αρχιληστάς.

Είναι ο σατανάς.

Αυτός έχει αρπάξει τις ψυχές των ανθρώπων και τις έχει αιχμάλωτες. Αιχμάλωτες με την κακία και με τα πάθη. Αναστενάζουν οι άνθρωποι. Οι ψυχές ζητούν λύτρωση.

"Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος!", δυστυχισμένος εγώ, λέει ο απ. Παύλος, ποιος θα με σώσει, ποιος θα με λυτρώσει, ποιος θα με βγάλει από την αμαρτία; ('Ρωμ. 7,24).

Ανοίξτε την Καινή Διαθήκη στην πρώτη (Α') επιστολή του Πέτρου, κεφάλαιο 1, στίχος 18· εκεί θα δείτε να λέει ότι σωθήκαμε από το μάταιο τρόπο ζωής, που είχαμε μάθει, με το τίμιον αίμα του Χριστού. "Έλντρωθητΐ", λέει (Α' Πέτρ. 1,18). Είμεθα αιχμάλωτοι στο σατανά, τον αρχιληστή, και ο Χριστός πλήρωσε τα λύτρα - Θεέ μου, φώτισε μας τους αχάριστους να το καταλάβουμε!

Τι λύτρα έδωσε;

Λεφτά, ασήμι, χρυσό;

Όχι.

Έδωσε το τίμιον αίμα του επάνω στο σταυρό. Έτσι ελευθερώθηκαν οι ψυχές μας.

Αυτή είναι η "αιωνία λύτρωσης", που ακούμε στη Μικρά παράκληση.

Δύο λυτρώσεις λοιπόν, η μία είναι η μικρά, η άλλη είναι η "αιωνία λύτρωσις" που λέει το σημερινό τροπάριο.

Το επαναλαμβάνω·

"Λύτρωσαι ημάς εκ κινδύνων, Θεοτόκε Αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν και την ειρήνην την πάντα νουν υπερέχουσαν".

"Και την ειρήνην την πάντα νουν υπερέχουσαν".

Ο Χριστός δηλαδή είναι η λύτρωσης αλλά και η ειρήνη.

Η Παναγία γέννησε αυτόν που έφερε τη λύτρωση αλλά και την ειρήνη.

Ποια ειρήνη;

Πως τη λέει την ειρήνη; "Την πάντα νουν υπερέχουσαν"· ότι ο Χριστός έφερε μια ειρήνη, που είναι παραπάνω από τις ειρήνες του κόσμου.

Μετρήστε τις ειρήνες...
Ήμουν μικρό παιδάκι, εφτά χρονών και χτυπούν οι καμπάνες. Έγινε πόλεμος, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Τέσσερα χρόνια βάσταξε· το Ί4 άρχισε, το Ί7 τελείωσε.

Μετά ξαναχτυπήσανε οι καμπάνες. Ειρήνη! λέει. Και ακούγαμε από τους πατεράδες και δασκάλους μας· Τώρα δεν θα ξαναγίνει πόλεμος. Πάει, ησύχασε πλέον ο κόσμος.

Έγιναν τα Ηνωμένα Έθνη, η Κοινωνία των Εθνών...

Ύστερα όμως από είκοσι χρόνια χτυπούν οι σειρήνες. Ψεύτικη ειρήνη! Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος...

Δε' λύνονται τα ζητήματα με τη γλώσσα της διπλωματίας.

Η διπλωματία είναι έργο του διαβόλου- είναι ψευτιά, πονηριά, κακοήθεια, συμφεροντολογία.

Γι' αυτό παρακαλούμε- Δώσε μας Χριστέ, όχι την ειρήνη των Ηνωμένων Εθνών αλλά τη δική σου ειρήνη.

"Ειρήνη πάσι".

Την ειρήνη σου, Χριστέ, δός μας.

* * *

Βλέπετε, αγαπητοί μου, τι μεγάλα νοήματα έχει ο παρακλητικός κανών; Λύτρωσις και ειρήνη!

Παρακαλέστε το Θεό, αγαπητοί μου, να μας δώσει τη λύτρωση και να υπάρχει ειρήνη στα Βαλκάνια, ειρήνη στην Ευρώπη, ειρήνη στον κόσμον άπαντα.

+ επίσκοπος Αυγουστίνος
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία. Πρώτη εκφώνηοις

 Ι. ναός Άγιου Παντελεήμονος Φλωρίνης 21-7-1974).

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ  αριθμός φύλ. 598 - σελ,3