Ἐξιστορησι των επεισοδιων στην «Αρζεντινα» (απο την εφημεριδα «Χριστιανικη Δημοκρατια», φ. 5/2-7-1953)

 

(Τὸ βράδυ τῆς 27ης πρὸς τὴν 28η Ἰουνίου 1953 ὁ Χριστιανικὸς λαὸς ἔδωσε μιὰ ἱστορικὴ μάχη στὸ παρὰ τὸ Καλαμάκι – Ἀθηνῶν κοσμικὸ κέντρο «Ἀρζεντίνα», ὅπου ὑπὸ ἰσχυρὴ ἀστυνομικὴ προστασία διεξήχθη ἡ εἰδωλολατρικὴ ἑορτὴ τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς προαγωγείας τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας, ἡ ἐπονομαζομένη –πρὸς ἐξαπάτησιν τῆς κοινωνίας– «Καλλιστεῖα»)

Ἡ διενέργεια τῶν Καλλιστείων προκάλεσε διαμαρτυρίας ἀ­πὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς χώρας, Χριστιανικῶν καὶ μὴ Σωματείων, εἰς τὰς ὁποίας ὅμως δὲν ἐδόθη ἡ πρέπουσα σημασία ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν. Τοῦτο ὁδήγησε τὸν Χριστιανικὸν Σύλλογον «Μέγας Ἀθανάσιος» νὰ προβῆ εἰς τὰς γνωστὰς ἀποδοκιμασίας ἔξω ἀπὸ τὸ «ΡΕΞ» κατὰ τὸν προκριματικὸν διαγωνισμὸν τῶν Καλλιστείων. Παρὰ ταῦτα ὅμως οἱ ἁρμόδιοι «ἀγρὸν ἠγόρασαν». Τέλος, ἡ φαυλότης καὶ ὁ ἀντιχριστιανισμὸς τοῦ σημε­­ρινοῦ χρεωκοπημένου ὑλιστικοῦ Κράτους ἀπεκορυφώθη ὅ­ταν ἔ­γραφε στὰ παληά του τὰ παπούτσια τὸ διάβημα τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκ­κλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἐζήτησε τὴν κατάρ­γησιν τῶν προαγωγικῶν καὶ ἀντιχριστι­ανικῶν καλλιστείων.
Τὰ χριστιανικὰ Σωματεῖα τοῦ «Μεγάλου Ἀθανασίου» καὶ «Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ» ὀργάνωσαν τὴν ἀποδοκιμασίαν τοῦ κακοῦ. Τὸ κακὸν ἀντιμετωπίσθη διὰ δύο μέσων, α΄) τῆς προσευχῆς καὶ β΄) τῆς διαμαρτυρίας.
Ὁ λαὸς προσεύχεται. Ὑπέροχος μεγαλειώδης καὶ συγ­­κινητικὴ ἦ­το ἡ συγκέντρωσις στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου [Ψυρρῆ] Ἀθηνῶν. Εἰδοποιημένοι ἀπὸ ἔκτακτη ἔκδοσι τῆς «Σπίθας», ἄρχισαν ἀπὸ νωρὶς νὰ προσέρ­χων­ται στὸ ναὸ γιὰ τὴν ὁλονύκτια προσευχή. Στὶς 9 μ.μ. ὁ ναὸς ἤτανε κι᾽ ὅλας πλήρης.

Γυναῖκες, παιδιά, ἄνδρες καὶ νέοι, ὅλοι ἄνθρωποι ἁπλοῖ, βιοπαλαισταί, ἁγνοί, ὅπως εἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ, μὲ πίστη καὶ κατάνυξη, γονατιστοὶ προσηύχοντο στὸ Θεὸ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς εἰρήνης, νὰ φωτίση μικροὺς καὶ μεγά­λους νὰ βροῦν τὸ δρόμο Του, νὰ ξυπνήσουν ἀπὸ τὴ νάρκη τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀμάθειας καὶ νὰ γνωρίσουν τὸ φῶς Του καὶ τὸ θέλημά Του. Προσηύχοντο ἄνθρωποι ἄσημοι, ἄν­θρωποι φτωχοί, ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ, γιὰ τὴν μετάνοια καὶ τὴν σωτηρία τοῦ λαοῦ, γιὰ τὴν μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία τῶν μεγά­λων, τῶν σπουδαίων, τῶν διασήμων, τῶν πλουσί­ων, τῶν ἀριστοκρατῶν!… Πόσο εἶχε δίκηο ὁ Παῦλος: «τὰ μω­ρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σο­φοὺς καταισχύνῃ καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρὰ καὶ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεὸς καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ…» (Α΄ Κορ. Α΄, 27-27).
Οἱ ὧρες περνοῦσαν εὐλαβικὰ στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ὧρες περνοῦσαν ἀνίερα στὸ κοσμικὸ ἄντρο τῆς Ἀφροδίτης στὸ Καλαμάκι. Ἐκεῖ, οἱ μεγάλοι, οἱ ἐπίσημοι, οἱ εὐ­γενεῖς, οἱ ἀριστοκράται, προσήρχοντο μέσα σὲ ἀπαστράπτουσες λιμουζίνες, ποὺ κυλοῦνε σὰν αὔρα στὴν ἄσφαλτο, ντυμέ­νοι μὲ «αὐστηρῶς ἐπίσημον ἔνδυμα» καὶ ἔχον­τες στὰ ἀριστερά τους ἁβρὲς γλυκοχαμογελοῦσες κυρίες μὲ ἔξωμες τουαλέτες καὶ διαμαντικὰ καί, μὲ λαιμαργία, κυττάζουν τὸ ρολόι τους γιὰ τὴ μεγάλη στιγμή! Μαζεύτηκαν ἐ­κεῖ νεαροὶ καὶ γεροπαραλυμένοι δανδῆδες γιὰ νὰ διασκεδάσουν τὴν ἀνία καὶ τὴν πλῆξι τους καὶ γιὰ νὰ ἐπιδείξουν τὰ ἄνομα πλούτη τους. Στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ προσήρχοντο φτωχοὶ καὶ ἄσημοι γιὰ νὰ γονατίσουν εὐλαβικὰ στὸν ἀληθινὸ Θεό· στὸ ναὸ τοῦ Διαβό­λου καὶ τῆς διαφθορᾶς, προσῆλθον οἱ πλουτοκράται καὶ οἱ ἐπίσημοι γιὰ νὰ γονατίσουν πορνικὰ μπροστὰ σὲ ἀσεβεῖς γυναῖκες – ποὺ ἀφήνουν τὸ παιδί τους στὴν παραμάνα κι᾽ αὐτὲς γυρίζουν στὰ θέατρα καὶ τοὺς χοροὺς καὶ τὸ σπίτι τους τὸ ἀ­φή­νουν ἔρημο – γιὰ νὰ φιλήσουν ἄνομα χέρια καὶ νὰ χειροκροτήσουν ἕνδεκα ἡμίγυμνες νεαρὲς Ἑλληνίδες! Μαζὶ μὲ τοὺς νέους ἀριστοκράτες τῆς διαφθορᾶς, τῆς κλο­πῆς καὶ τοῦ ἐκφυ­λισμοῦ, κατρακυλοῦσαν πρὸς τὸ «δεικτήριον» τοῦ κέντρου τῆς «Ἀρ­ζεν­τίνας», οἱ ἕνδεκα Ἑλληνίδες ποὺ ὁ διάβολος μὲ τὸ ἐπίσημον ἔνδυμα εἶχεν ἁρπάξει μὲ ἀπατηλὲς ὑποσχέσεις ἀ­πὸ τὴν ἀγκάλην τῆς οἰκογενείας των διὰ νὰ τὶς ὁδηγήση εἰς τὸ πρῶτο στάδιο τοῦ κατήφορου. Ἐκεῖνες θὰ παρουσιάζοντο ἡ­μίγυμνες μπροστὰ στὰ λάγνα λάγνα βλέμματα τῶν «θηλυμα­νῶν ἵπ­πων» τῆς ἀριστοκρατίας, ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἄλλα κορίτσια μὲ ὀμορφιὰ ἀληθινὴ παρουσιάζοντο μὲ τὸ ἔνδυμα τῆς εὐλαβείας, τῆς σε­μνότητος καὶ τῆς ἀρετῆς μπροστὰ στὸν ὁ­λο­φώτεινο νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Σω­τῆρα τοῦ κόσμου Ἰησοῦν Χριστόν.
Εἰς τὰς 11.30΄ μ.μ. ὁ Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καν­τιώτης ἀνεβαίνει εἰς τὸν ἄμβωνα καὶ μὲ ἐμπνευσμένα λόγια καυτηριάζει τὴν ἀνηθικότητα καὶ τὴν ὑποκρισία ἡ ὁποία ἀποσυνθέτει τὴν κοινωνία καὶ ὁδηγεῖ τὸ ἔθνος μας στὴν καταστροφή. Οἱ Χριστιανοί, τονίζει, πρέπει νὰ ξυπνήσουν διότι ἡ πνευματική μας κληρονομία κινδυνεύει. Κατόπιν ἐν μέσῳ γενικῆς ἀγωνίας καὶ συγκινήσεως δίδει τὸ σύνθημα:
–Μόνον οἱ γέροντες νὰ μείνουν ἐδῶ, ὅλοι οἱ ἄλλοι, στὸ Καλαμάκι. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἐμπρὸς νὰ ρίψωμεν τὴν σημαία τοῦ Σατανᾶ καὶ νὰ ὑψώσωμεν τὴν σημαίαν τοῦ Θεοῦ!
Ὁλόκληρον τὸ ἐκκλησίασμα δέχθηκε μὲ ἀνακούφιση τὴν προτροπὴ αὐτή. Ἕνας ἀληθινὸς χριστιανός, ὁ νεαρὸς Χρῆ­στος Κωνσταντόπουλος ἀπὸ τὴν Καλαμάτα, ἀναφωνεῖ:
–Ἀδελφοί, ὅλοι στὸν ἀγῶνα!
Σὲ λίγα λεπτὰ ὅλοι οἱ δυνάμενοι πῆραν τὸ δρόμο γιὰ τὸ Καλαμάκι. Ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης, οἱ ἱερεῖς: Παπαντώνης Δ., Κομπούγιας Ἀ., Γιαννόπουλος Χ., Μουστάκας Χ. καὶ ὁ Διευθυντής μας κ. Ν. Ψαρουδάκης ἐπιβιβάζονται ἐπὶ ἑνὸς ταξὶ καὶ κατευθύνονται πρὸς τὸ Καλαμάκι.
Πρὸ τῆς «Ἀρζεντίνας». Σὲ λίγα λεπτὰ τὸ ταξὶ εὑρίσκετο εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης. Πλήθη λαοῦ καὶ ἀστυνομικῶν εὑρίσκοντο πρὸ τῆς «Ἀρζεντίνας». Ὑπολογίζονται οἱ διαδηλωταὶ περὶ τοὺς 1.000 οἱ δὲ ἀστυνομικοὶ περὶ τοὺς 300. Οἱ διαδηλω­ταί, οἱ ὁποῖοι εἶχον λάβει ὁδηγίας νὰ εὑρίσκονται ἀπὸ ἐνωρὶς ἐκεῖ, εἶχον ἐφοδιασθεῖ μὲ ροκάνες, τενεκέδες, κουδούνια καὶ ἄλλα θορυβώδη ἀντικείμενα, μὲ τὰ ὁποῖα δημιουργοῦσαν ἐκ­κοφαντικὸν θόρυβον ἐνῷ συγχρόνως ἐκραύγαζον ἐπὶ τῇ θέᾳ τῶν διερχομένων πολυτελῶν αὐτοκινήτων τῆς ἀριστοκρατίας «Αἶσχος!» καὶ ἄλλα παρόμοια. Ταυτοχρόνως ἄλλοι ἐκράτουν μεγάλα πανὼ μὲ τὰ συνθήματα: «Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι Χόλλυγουντ», «Οἱ νεκροί μας διαμαρτύρον­ται», «Σώσατε τὰς Ἑλληνίδας ἀπὸ τὸν ἐξευτελισμόν», «Τὰ Καλλιστεῖα ἔξω τῆς Ἑλλάδος» κ.ἄ..
Ἰδιαίτερον τόνον ἔδωσε εἰς τὴν ὅλην διαμαρτυρίαν ἡ ἐμφάνισις φωταγωγημένου ἱστιοφόρου ἀπὸ τὸ ὁποῖον μὲ μεγάφωνον ἀπεστέλλετο εἰς τὴν ξηρὰν ἡ διαμαρτυρία: «Αἶσχος γιὰ τὰ Καλλιστεῖα».
Πέντε μέλη τοῦ Χριστιανικοῦ Συλλόγου «ὁ Μέγας Ἀθανάσιος» εἶχαν προμηθευθεῖ εἰσιτήρια μὲ σκοπὸ νὰ ἀποδοκιμάσουν ἀπὸ μέσα τὰ καλλιστεῖα καὶ στὴν κατάλληλη στιγμὴ νὰ δώσουν τὸ σύνθημα στὸ λαὸ ποὺ περίμενε ἀπ᾽ ἔξω. Δυσ­τυχῶς, εἴτε ἐπειδὴ τὸ ἔνδυμά τους δὲν ἦταν αὐστηρῶς ἐπίση­μον εἴτε διότι ἐθεωρήθησαν ὕποπτοι –δὲν ἦσαν βλέπετε κοιλαράδες, οὔτε εἶχαν χρυσὲς καδένες, οὔτε συνόδευαν ἡμίγυμνες «ντάμες»– δὲν τοὺς ἐπετράπη ἡ εἴσοδος, ἕνας δὲ ἐξ αὐτῶν συνελήφθη καὶ ἐκρατήθη μέχρι τῆς πρωΐας. Ἔτσι, ὅταν τὸ ἱστιοφόρον ἐνεφανίσθη εἰς τὴν παραλίαν μὲ τὸν φωτεινὸν σταυρὸν καὶ ἔδωσε τὸ σύνθημα μὲ τὸ μεγάφωνον, οἱ «πέντε» δὲν εὑρίσκοντο εἰς τὴν προκαθωρισμένη θέσιν των διὰ νὰ ἀρ­χίσουν τὴν ἀποδοκιμασίαν. Οἱ ἑκατοντάδες τῶν διαδηλωτῶν, ἀφοῦ ἐπερίμεναν ἐπ᾽ ὀλίγον ματαίως τὸ σύνθημα ἀπὸ τὴν «Ἀρζεντίναν», ἤσκησαν πρωτοβουλίαν καὶ ἤρχισαν τὴν ἀποδοκιμασίαν τῶν «Καλλιστείων» μὲ κραυγὰς καὶ μὲ τεχνικὸν θόρυβον, μὲ ροκάνες, κουδούνια κ.τ.λ..
Ὁ αἰφνιδιασμός. Περὶ τὴν 12ην τὸ ἀνωτέρω ταξὶ μὲ τοὺς 5 κληρικοὺς καὶ τὸν διευθυντήν μας κ. Ν. Ψαρουδάκην, ἐπλησίασε τὴν ζώνην τῶν ἀστυνομικῶν ποὺ ἐπροστάτευε τὴν «Ἀρ­ζεντίνα» καὶ οἱ ὁποῖοι, λόγῳ τῆς νυκτὸς καὶ τῆς ἀπασχολήσεώς των μὲ τὸ πλῆθος, δὲν ἀντελήφθησαν ποῖοι ἐπέβαινον τοῦ αὐτοκινήτου καὶ τὸ ἄφησαν νὰ περάση. Ἔτσι τὸ ταξὶ ἐστά­θμευσε πρὸ τῆς εἰσόδου τοῦ κέντρου καὶ αἰφνιδίως ἐνεφανίσθησαν πρὸ τῶν ἐκπλήκτων ἀστυνομικῶν πέντε ἱερεῖς καὶ ὁ Διευθυντὴς μας κραυγάζοντες: «Αἶσχος γιὰ τὰ Καλλιστεῖα!».
Ὁ αἰφνιδιασμὸς αὐτὸς ἐξῆρε τὸν «ζῆλον» τῶν ἀστυνομικῶν οἱ ὁποῖοι ἐπέπεσαν κατὰ τῶν ἱερέων ὡς «κῦνες λυσσῶντες»! Μὲ ὑστερικὴν μανίαν ἤρχισαν νὰ τοὺς κτυποῦν καὶ νὰ τοὺς σπρώχνουν. Περισσότερον ἐστράφησαν κατὰ τοῦ Ἀρχιμ. Αὐγουστίνου Καντιώτη, ὁ ὁποῖος πρὸς στιγμὴν θὰ εἰσήρχετο εἰς τὸ «ἄντρον» τῆς «Ἀρζεντίνας». Δύο ἀστυνομικοὶ «χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι» τὸν ἐκράτησαν ἀπὸ τὰς χεῖρας, ἐνῶ ἕνας τρίτος, «χριστιανὸς ὀρθόδοξος» καὶ αὐτός, τὸν ἐχτυποῦσε στὴν πλάτη. Ὁ μικρόσωμος καὶ καχεκτικὸς Αὐ­γουστῖνος θὰ ἔπεφτε κάτω ἂν δὲν εὑρίσκετο ἐκεῖ ἕνα δένδρον εἰς τὸ ὁποῖον καὶ ἐστηρίχθη.
Ὁ Διευθυντής μας κ. Ψαρουδάκης ἔτρεξε καὶ ἐκράτησε τὰς χεῖρας τοῦ «μαινομένου» ὀργάνου τῆς «χριστιανικῆς» μας Πολιτείας, ὁπότε ἐδέχθη καὶ ἐκεῖνος τὰς «ἁβρότητας» τῶν ἄλλων ἀστυνομικῶν. Τότε, παρ᾽ ὅλον ὅτι μποροῦσε νὰ τοὺς ἀποδώση τὰ ὅμοια, ἀντιμετώπισε τὴν βαναυσότητά τους μὲ ἀπόλυτη ψυχραιμία, ἀρκεσθεὶς νὰ τοὺς πῆ: «Μὴν ἐκμεταλλεύεσθε τὴν Χριστιανική μας ἰδιότητα καὶ μᾶς χτυπᾶτε. Ἔχουμε κι᾽ ἐμεῖς γροθιές, ἀλλὰ ποτέ δὲν θὰ μᾶς ἀναγκάσετε νὰ μεταχειρισθοῦμε βία στὴ βία. Ὁ ἀγώνας μας εἶναι πνευματικὸς καὶ μὲ πνευματικὰ μέσα ἀγωνιζόμαστε».
Βανδαλισμός. Ἡ ὅλη σκηνὴ μόνον ἐποχὴν Νέρωνος καὶ Καλλιγούλα δύναται νὰ ὑπενθυμίση. Διότι ἐπρόκειτο περὶ πραγματικοῦ διωγμοῦ. Δὲν ἦτο πλέον αὐτὴ ἐκτέλεσις καθήκοντος. Ἦτο ἐπίθεσις ἀντιθέων καὶ ἀσεβῶν ἀτόμων τὰ ὁποῖα ἡδονίζοντο εἰς τὴν χρῆσιν τῆς βίας, ὅπως οἱ ἐντὸς τῆς «Ἀρζεντίνας» δανδῆδες ἡδονίζοντο στὴ θέα τῶν ἡμιγύμνων ἑλληνίδων. Πῶς ἀλλιῶς νὰ ἐξηγήσουμε τὴ στάσι τῶν ἀστυνομικῶν ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐτραβοῦσαν τὰ γένια τῶν λειτουργῶν τοῦ Ὑψίστου καὶ τοὺς ἀποκαλοῦσαν «τραγογένηδες», ποδοπατοῦσαν ἐπὶ τῆς γῆς τὰ χριστιανόπουλα καὶ ἔσπρωχναν μὲ πρωτοφανῆ βαρβαρότητα γέροντας μὲ ἄσπρα μαλλιὰ καὶ κορίτσια σεμνὰ καὶ ἀνέβγαλτα. Δὲν ὑπερβάλλομεν τὰ πράγματα. Εἶναι γεγονότα αὐτὰ ποὺ γράφομε. «Ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία» (Ἰωάν. ιθ΄, 35).
Καταγγέλλομεν εἰς τὴν Κυβέρνησιν τὰ γεγονότα αὐτά, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν στίγμα διὰ τὴν ἑλληνικὴν ἀστυνομίαν. Δὲν ζητοῦμεν τὴν τιμωρίαν τῶν ὑπευθύνων –αὐτὸ σὲ ἄλλους ταιριάζει νὰ τὸ ζητήσουν–, ζητοῦμεν τὴν μετάνοιάν των. Γνωρίζομεν ὅτι δὲν ἤξεραν τί ἔκαναν. Εἶναι καὶ αὐτοὶ παιδιὰ τῆς «πονηρᾶς καὶ μοιχαλίδος» σημερινῆς κοινωνίας καὶ τοῦ ἁμαρτωλοῦ κράτους τῶν ἐκμεταλλευτῶν καὶ τῶν «ἐμπόρων», οἱ ὁποῖοι θέλουν τέτοια τὰ ὄργανα τῆς Πολιτείας γιὰ νὰ μποροῦν ἀνενόχλητοι νὰ κάθονται στοὺς θρόνους των. Ὅταν μιὰ μέρα ἡ Πολιτεία θὰ εἶναι πραγματικὰ χριστιανική, τότε ὅλοι θὰ ξέρουν πὼς ἕνας εἶναι ὁ ἀληθινὸς νόμος: ἡ ὑπηρεσία, σὲ κάθε στιγμή, τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Οἱ εὐσεβεῖς στὴν φυλακή, οἱ ἀσεβεῖς στὴν πίστα. Μετὰ τὴν σύλληψί τους οἱ ἱερεῖς ὁδηγήθησαν εἰς τὸ ΙΒ΄ Ἀστυνομικὸν Τμῆμα ὅπου εὑρίσκοντο καὶ ἄλλοι συλληφθέντες προηγουμένως. Συνολικῶς συνελήφθησαν 52 ἄτομα τὰ ὁποῖα ἐκρατήθησαν μέχρι τῆς λήξεως τῆς ἑορτῆς τοῦ Σατανᾶ.
Οἱ συλληφθέντες ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω εἶναι καὶ οἱ κάτωθι: Πετράκης Δ. διάκονος, Αἰκ. Πίκουλη, Κυρ. Μαντέλλου, Μ. Μπάρδιπ, Λ. Παπαστυφίδου, Δ. Παπασπυρίδη, Μ. Κόκορη, Ι. Κόκκορης, Ν. Καραγκιόζης, Λ. Σούλης, Π. Δημανόπουλος, Ε. Κουτσούρης, Κ. Διπλαράκης, Κ. Τριανταφυλλόπουλος, Ε. Βλασσόπουλος, Κ. Γεωργιάδης, Ἐμμ. Γιανναδόπουλος, Χρ. Κωνσταντόπουλος, Αν. Κοντομέρκος, Δ. Νικολοῦτσος, Ὁ. Σωτηρίου, Μ. Κουτρουμπής, Ν. Πρόκος, Κ. Χαραλαμπίδης, Λ. Καραβᾶς, Β. Σταυράκη, Εὐτ. Σταύρου, Στ. Σπίνη, Μαγδ. Ἀρναούτη, Μ. Ξυραφᾶ, Μ. Παπακωνσταντίνου, Σ. Ξυραφᾶ, Χαρ. Σαλαμπόσογλου, Ἰ. Ἁγιοπετρίτης, Ν. Μαργωμένος, Δ. Σκανάβης, Χ. Παπα­νικολάου, Ἰ. Χονδρός, Σπ. Χατζήμπεης, Γ. Μουζανίτης, Πασχ. Θεοδωρακίδης, Γ. Κούρσαρης, Δ. Μακρῆς, Καλ. Ψωμᾶ, Ὄλγα Πολυχρονάκη, Αἰκ. Κουρβούση, Λ. Φερεντίνου, Σοφ. Φερεντίνου, Θ. Ἰωάννου, Ἐμμ. Σελίνης, Ν. Μαρτάκος, Α. Μαρτάκου.
ἐφημ. «Χριστιανικὴ Δημοκρατία»

(Ἀποσπάσματα ἀπὸ σχετικὸ δημοσίευμα στὴν ἐφημερίδα «Χριστιανικὴ Δημοκρατία», φ. 5/2-7-1953, στὴ γλῶσσα καὶ ὀρθογραφία τῆς ἐφημερίδος)

ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΕΚΔΟΣΙΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ
ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΑΘΗΝΑΙ 2 ΙΟΥΛΙΟΥ 1953 ΝΙΚΗΤΑΡΑ 7 ΤΗΛ. 22368
ΕΤΟΣ Α΄ ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 5 ΤΙΜΗ_ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΑΧ. 1.000

ΛΥΣΣΑΛΕΑ ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΟΠΛΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΑΝ ΤΑ ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΠΝΙΞΟΥΝ ΜΕ ΒΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

• ΥΒΡΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΞΥΛΟΚΟΠΗΘΗΚΑΝ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ 6 ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» κ. Ν. ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ
• ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΒΟΛΗ ΠΟΔΟΠΑΤΗΣΑΝ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΝΙΑΤΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
• ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Η ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ ΟΡΓΙΑΖΕ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ ΤΗΣ «ΑΡΖΕΝΤΙΝΑΣ», ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΕΣΕΡΝΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΛΕΙΝΑΝ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ
• ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ;

Ὁ Χριστιανικὸς λαὸς ἔδωσε μιὰ ἱστορικὴ μάχη τὸ βράδυ τῆς 27ης πρὸς τὴν 28ην Ἰουνίου ἐ.ἔ. εἰς τὸ παρὰ τὸ Καλαμάκι κοσμικὸν κέντρον «Ἀρζεντίνα» ὅπου ὑπὸ ἰσχυρὰν ἀστυνομικὴν προστασίαν διεξήχθη ἡ εἰδωλολατρικὴ ἑορτὴ τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς προαγωγείας τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας, ἡ ἐπωνομαζομένη, διὰ τὴν ἐξαπάτησιν τῆς κοινωνίας, «Καλλιστεῖα».
Ἡ μάχη αὐτὴ ἐδόθη καὶ ἐκερδήθη εἰς ὅλην τὴν ἔκτασιν καὶ οἱ διοργανωταὶ τῶν «Καλλιστείων» ἔλαβαν πολὺ πικρὰν πεῖραν τῆς λαϊκῆς ἀγανακτήσεως κατὰ τοῦ ἀνοσίου ἔργου των, ἡ ὁποία ἂς ἐλπίσωμεν, θὰ τοὺς γίνη μάθημα διὰ τὸ μέλλον. Ὁ λαὸς ἀπέδειξε διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν ὅτι εἶναι κύριος εἰς τὸ σπίτι του καὶ ὅτι εἶναι ἀποφασισμένος νὰ καθαρίση σιγὰ – σιγὰ τὴν κόπρον τοῦ Αὐγείου ἡ ὁποία σχηματίστηκε εἰς τὴν σημερινὴν κοινωνίαν ἀπὸ τὴν προδοσίαν τῆς ἡγεσίας του, πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ πνευματικῆς καὶ ἀπὸ τὴν ἰδικήν του ἀνοχὴν καὶ ἀδράνειαν.
Ἡ μάχη, διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς ὀργανωμένης προκλήσεως κατὰ τοῦ χριστιανικοῦ αἰσθήματος καὶ τῶν ἑλληνικῶν παραδόσεων τῆς φυλῆς, ἀπετελεῖτο ἀπὸ δύο μέρη: α΄) τὴν προσευχὴν καὶ β΄) τὴν διαμαρτυρίαν καὶ ἤχθη εἰς πέρας ἀπὸ τὸν χριστιανικὸν λαὸν τῶν Ἀθηνῶν, Πειραιῶς καὶ Περιχώρων πρωτοστατούντων τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων χριστιανικῶν σωματείων «Μέγας Ἀθανάσιος» καὶ «Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής». Καὶ κατὰ τὰ δύο στάδια, τῆς προσευχῆς καὶ τῆς διαμαρτυρίας, ὁ χριστιανικὸς λαὸς ἐπέδειξε πλήρη συνείδησιν τῆς ἀποστολῆς του καὶ τῆς χριστιανικῆς του ἰδιότητος καὶ ἤρθη εἰς ὕψος πράγματι ἡρωϊκόν. Κατόρθωσε καὶ αὐτῶν ἀκόμα τῶν ἀσεβῶν νὰ ἀποσπάση τὸν θαυμασμὸν καὶ τὴν ἐκτίμησιν. Εὖγε εἰς τὸν χριστιανικὸν λαὸν ὁ ὁποῖος γονατιστὸς προσηύχετο εἰς τὸν Θεὸν τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ ὁ ὁποῖος κατόπιν ἀντιμετωπίζων, χωρὶς ἀνταπόδοσιν, τοὺς βανδαλισμοὺς τῶν ἀστυνομικῶν, ἐξέφρασε εἰρηνικὰ ἀλλὰ ἔντονα καὶ ἀποφασιστικὰ τὴν ἀγανάκτησίν του κατὰ τῆς ὀργανωμένης προκλήσεως τοῦ κράτους τῆς ἀνομίας καὶ τῆς ἀνόμου Ἀριστοκρατίας.

ΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ἀλλὰ ἂς ἴδωμεν τὰ γεγονότα ὅπως συνέβησαν: Ὅπως εἶναι γνωστὸν εἰς ὅλους, ἡ διενέργεια τῶν Καλλιστείων προκάλεσε διαμαρτυρίας ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς χώρας, Χριστιανικῶν καὶ μὴ Σωματείων, εἰς τὰς ὁποίας ὅμως δὲν ἐδόθη ἡ πρέπουσα σημασία ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν. Τοῦτο ὁδήγησε τὸν Χριστιανικὸν Σύλλογον «Μέγας Ἀθανάσιος» νὰ προβῆ εἰς τὰς γνωστὰς ἀποδοκιμασίας ἔξω ἀπὸ τὸ «ΡΕΞ» κατὰ τὸν προκριματικὸν διαγωνισμὸν τῶν Καλλιστείων. Παρὰ ταῦτα ὅμως οἱ ἁρμόδιοι «ἀγρὸν ἠγόρασαν». Τέλος, ἡ φαυλότης καὶ ὁ ἀντιχριστιανισμὸς τοῦ σημερινοῦ χρεωκοπημένου ὑλιστικοῦ Κράτους ἀπεκορυφώθη ὅταν ἔγραφε στὰ παληά του τὰ παπούτσια τὸ διάβημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἐζήτησε τὴν κατάργησιν τῶν προαγωγικῶν καὶ ἀντιχριστιανικῶν καλλιστείων.
Ὅταν μιὰ Κυβέρνησις ἀγνοεῖ τὴν φωνὴν τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας καὶ πράττει ἀντίθετα πρὸς αὐτήν, τότε παύει νὰ εἶναι Κυβέρνησις Χριστιανικὴ καὶ κατὰ συνέπειαν παύει νὰ ἀντιπροσωπεύη τὸν λαὸν ὁ ὁποῖος παραμένει πιστὸς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν του, τὴν πνευματικήν του κληρονομίαν καὶ εἰς τὰς οἰκογενειακάς του παραδόσεις. Ἡ Κυβέρνησις ἀγνοήσασα τὴν φωνὴν τῆς Ἐκκλησίας δηλ. τὴν φωνὴν τοῦ Χριστοῦ, αὐτομάτως ἐξέπεσε τῆς κυριαρχικῆς της θέσεως καὶ αἱ ἀποφάσεις της δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ εἶναι σεβασταὶ ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, τῶν ὁποίων ἡ πίστις ἐτίθετω ἐν κινδύνω, κατὰ τὸν κανόνα: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. ε΄, 29). Σύμφωνα μὲ τὴν ἄποψι αὐτὴ ἡ ὁποία ἔχει καὶ θρησκευτικὴν καὶ νομικὴν βάσιν, ἐκινήθησαν τὰ χριστιανικὰ Σωματεῖα τοῦ «Μεγάλου Ἀθανασίου» καὶ «Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ» καὶ ὀργάνωσαν τὴν ἀποδοκιμασίαν τοῦ κακοῦ.
Ὅπως εἴπαμε, τὸ κακὸν ἀντιμετωπίσθη διὰ δύο μέσων, α΄) τῆς προσευχῆς καὶ β΄) τῆς διαμαρτυρίας.

Ο ΛΑΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ

Ὑπέροχος μεγαλειώδης καὶ συγκινητικὴ ἦτο ἡ συγκέντρωσις στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ἀθηνῶν, Πειραιῶς καὶ Περιχώρων, εἰδοποιημένοι ἀπὸ ἔκτακτη ἔκδοσι τῆς «Σπίθας», ἄρχισαν ἀπὸ νωρὶς νὰ προσέρχωνται στὸ ναὸ γιὰ τὴν ὁλονύκτια προσευχή. Στὶς 9 μ.μ. ὁ ναὸς ἦτανε κι᾽ ὅλας πλήρης. Γυναῖκες, παιδιά, ἄνδρες καὶ νέοι, ὅλοι ἄνθρωποι ἁπλοῖ, βιοπαλαισταί, ἁγνοί, ὅπως εἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ, μὲ πίστη καὶ κατάνυξη, γονατιστοὶ προσηύχοντο στὸ Θεὸ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς εἰρήνης, νὰ φωτίση μικροὺς καὶ μεγάλους νὰ βροῦν τὸ δρόμο Του, νὰ ξυπνήσουν ἀπὸ τὴ νάρκη τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀμάθειας καὶ νὰ γνωρίσουν τὸ φῶς Του καὶ τὸ θέλημά Του. Προσηύχετο ἄνθρωποι ἄσημοι, ἄνθρωποι φτωχοί, ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ, γιὰ τὴν μετάνοια καὶ τὴν σωτηρία τοῦ λαοῦ, γιὰ τὴν μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία τῶν μεγάλων, τῶν σπουδαίων, τῶν διασήμων, τῶν πλουσίων, τῶν ἀριστοκρατῶν!…
Προσηύχοντο οἱ μικροὶ γιὰ τοὺς μεγάλους, οἱ ἀγράμματοι γιὰ τοὺς σοφούς, οἱ ἀδύνατοι γιὰ τοὺς ἰσχυρούς, οἱ ἄοπλοι γιὰ τοὺς ὁπλισμένους! Πόσο εἶχε δίκηο ὁ Παῦλος: «τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρὰ καὶ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεὸς καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ…» (Α΄ Κορ. Α΄, 27-27).
Οἱ ὧρες περνοῦσαν εὐλαβικὰ στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ὧρες περνοῦσαν ἀνίερα στὸ κοσμικὸ ἄντρο τῆς Ἀφροδίτης στὸ Καλαμάκι. Ἐκεῖ, οἱ μεγάλοι, οἱ ἐπίσημοι, οἱ εὐγενεῖς, οἱ ἀριστοκράται, προσήρχοντο μέσα σὲ ἀπαστράπτουσες λιμουζίνες, ποὺ κυλοῦνε σὰν αὔρα στὴν ἄσφαλτο, ντυμένοι μὲ «αὐστηρῶς ἐπίσημον ἔνδυμα» καὶ ἔχοντες στὰ ἀριστερά τους ἁβρὲς γλυκοχαμογελοῦσες κυρίες μὲ ἔξωμες τουαλέτες καὶ διαμαντικὰ καὶ μὲ λαιμαργία, κυττάζουν τὸ ρολόι τους γιὰ τὴ μεγάλη στιγμή! Μαζεύτηκαν ἐκεῖ νεαροὶ καὶ γεροπαραλυμένοι δανδῆδες γιὰ νὰ διασκεδάσουν τὴν ἀνία καὶ τὴν πλῆξι τους καὶ γιὰ νὰ ἐπιδείξουν τὰ ἄνομα πλούτη τους. Στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ προσήρχοντο φτωχοὶ καὶ ἄσημοι γιὰ νὰ γονατίσουν εὐλαβικὰ στὸν ἀληθινὸ Θεό. Στὸ ναὸ τοῦ Διαβόλου καὶ τῆς διαφθορᾶς, προσῆλθον οἱ πλουτοκράται καὶ οἱ ἐπίσημοι γιὰ νὰ γονατίσουν πορνικὰ μπροστὰ σὲ ἀσεβεῖς γυναῖκες – ποὺ ἀφήνουν τὸ παιδί τους στὴν παραμάνα κι᾽ αὐτὲς γυρίζουν στὰ θέατρα καὶ τοὺς χοροὺς καὶ τὸ σπίτι τους τὸ ἀφήνουν ἔρημο – γιὰ νὰ φιλήσουν ἄνομα χέρια καὶ νὰ χειροκροτήσουν ἕνδεκα ἡμίγυμνες νεαρὲς Ἑλληνίδες! Μαζὶ μὲ τοὺς νέους ἀριστοκράτες τῆς διαφθορᾶς, τῆς κλοπῆς καὶ τοῦ ἐκφυλισμοῦ, κατρακυλοῦσαν πρὸς τὸ «δεικτήριον» τοῦ κέντρου τῆς «Ἀρζεντίνας», οἱ ἕνδεκα Ἑλληνίδες ποὺ ὁ διάβολος μὲ τὸ ἐπίσημον ἔνδυμα εἶχεν ἁρπάξει μὲ ἀπατηλὲς ὑποσχέσεις ἀπὸ τὴν ἀγκάλην τῆς οἰκογενείας των διὰ νὰ τὶς ὁδηγήση εἰς τὸ πρῶτο στάδιο τοῦ κατήφορου. Ἐκεῖνες θὰ παρουσιάζοντο ἡμίγυμνες μπροστὰ στὰ λάγνα λάγνα βλέμματα τῶν «θηλυμανῶν ἵππων» τῆς ἀριστοκρατίας, ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἄλλα κορίτσια μὲ ὀμορφιὰ ἀληθινὴ παρουσιάζοντο μὲ τὸ ἔνδυμα τῆς εὐλαβείας, τῆς σεμνότητος καὶ τῆς ἀρετῆς μπροστὰ στὸ ὁλοφώτεινο νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου Ἰησοῦν Χριστόν.

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ

Εἰς τὸν ναὸν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ἀθηνῶν, εἶχε συγκεντρωθῆ ἡ Ἑλλάς, ὡς παράδοσις, ὡς χώρα, ὡς πολιτισμός. Εἶχε συγκεντρωθεῖ τὸ ἑλληνοχριστιανικὸν πνεῦμα ποὺ ἀνύψωσε τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν θείαν του μορφὴν καὶ τὸν ἀπηλευθέρωσε ἀπὸ τὸ κτῆνος καὶ τὸ ἐφήμερον. Εἰς τὸ κοσμικὸν κέντρον τῆς «Ἀρζεντίνας» εἶχε συγκεντρωθῆ ὁ ἀρνητικὸς πολιτισμός της Δύσεως, τὸ χρεωκοπημένον καπηταλιστικὸν πνεῦμα, ὁ ἀστικὸς ὑλισμός, τῆς σκληρότητος καὶ τῆς ἀσεβείας. Ἦλθεν ἐκεῖ ὁ ὑλισμός, ὡς ἀθεΐα, ὡς ἀσέβεια, ὡς ἐκμετάλλευσις, ὡς ἐμπορεία, νὰ ταπεινώση, νὰ ἀπογυμνώση τὸν χριστιανικὸν πολιτισμὸν εἰς τὸ πρόσωπον ἕνδεκα ἑλληνίδων! Ἦλθεν ἡ ὕλη νὰ ὑψώση τὸ ἀνάστημά της εἰς τὸ πνεῦμα, ἡ νοοτροπία τοῦ «μπίζνες – μεν» τῆς Ἀμερικῆς, νὰ πολεμήση τὸν ἄνθρωπο – πνεῦμα τῆς Εὐρώπης. Ἡ μηχανή, ἡ ἐπιφάνεια, ὁ ἐπίκουρος, ἐνάντια στὴν ψυχή, τὴ σκέψη, τὸν ἀσκητή!!
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀληθὲς νόημα τῆς μάχης ποὺ ἐδόθη εἰς τὸν ναὸν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ εἰς τὸ Καλαμάκι. Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς τῆς πίστεως καὶ τῆς οἰκογενείας, ὁ ὁποῖος ἀπὸ μακρυὰ παρακολουθοῦσε τὴ μάχη τῆς ἑλλάδος κατὰ τοῦ κόσμου τῆς ἀρνήσεως, μπορεῖ νὰ εἶναι ὑπερήφανος γιὰ τοὺς στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶχε στείλει νὰ πολεμήσουν.
Εἰς τὰς 11.30΄ μ.μ. ὁ Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἀνεβαίνει εἰς τὸν ἄμβωνα καὶ μὲ ἐμπνευσμένα λόγια καυτηριάζει τὴν ἀνηθικότητα καὶ τὴν ὑποκρισία ἡ ὁποία ἀποσυνθέτει τὴν κοινωνία καὶ ὁδηγεῖ τὸ ἔθνος μας στὴν καταστροφή. Οἱ Χριστιανοί, τονίζει, πρέπει νὰ ξυπνήσουν διότι ἡ πνευματική μας κληρονομία κινδυνεύει. Κατόπιν ἐν μέσω γενικῆς ἀγωνίας καὶ συγκινήσεως δίδει τὸ σύνθημα: Μόνον οἱ γέροντες νὰ μείνουν ἐδῶ, ὅλοι οἱ ἄλλοι, στὸ Καλαμάκι. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἐμπρὸς νὰ ρίψωμεν τὴν σημαία τοῦ Σατανᾶ καὶ νὰ ὑψώσωμεν τὴν σημαίαν τοῦ Θεοῦ.
Ὁλόκληρον τὸ ἐκκλησίασμα δέχθηκε μὲ ἀνακούφιση τὴν προτροπὴ αὐτή. Ἕνας ἀληθινὸς χριστιανός, ὁ νεαρὸς Χρῆστος Κωνσταντόπουλος ἀπὸ τὴν Καλαμάτα, ἀναφωνεῖ:
Ἀδελφοί, ὅλοι στὸν ἀγῶνα!
Σὲ λίγα λεπτὰ ὅλοι οἱ δυνάμενοι πῆραν τὸ δρόμο γιὰ τὸ Καλαμάκι. Ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης, οἱ ἱερεῖς: Παπαντώνης Λ., Κουμπόγιας Λ., Γιαννόπουλος Χ., Μουστάκας Χ. καὶ ὁ Διευθυντής μας κ. Ν. Ψαρουδάκης ἐπιβιβάζονται ἐπὶ ἑνὸς ταξὶ καὶ κατευθύνονται πρὸς τὸ Καλαμάκι.

ΠΡΟ ΤΗΣ «ΑΡΖΕΝΤΙΝΑΣ»

Σὲ λίγα λεπτὰ τὸ ταξὶ εὑρίσκετο εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης. Πλήθη λαοῦ καὶ ἀστυνομικῶν εὑρίσκοντο πρὸ τῆς «Ἀρζεντίνας». Ὑπολογίζονται οἱ διαδηλωταὶ περὶ τοὺς 1.000 οἱ δὲ ἀστυνομικοὶ περὶ τοὺς 300. Οἱ διαδηλωταί, οἱ ὁποῖοι εἶχον λάβει ὁδηγίας νὰ εὑρίσκονται ἀπὸ ἐνωρὶς ἐκεῖ, εἶχον ἐφοδιασθεῖ μὲ ροκάνες, τενεκέδες, κουδούνια καὶ ἄλλα θορυβώδη ἀντικείμενα, μὲ τὰ ὁποῖα δημιουργοῦσαν ἐκκοφαντικὸν θόρυβον ἐνῶ συγχρόνως ἐκραύγαζον ἐπὶ τῇ θέᾳ τῶν διερχομένων πολυτελῶν αὐτοκινήτων τῆς ἀριστοκρατίας: «Αἶσχος!» καὶ ἄλλα παρόμοια. Ταυτοχρόνως ἄλλοι ἐκράτουν μεγάλα πανὼ μὲ τὰ συνθήματα: «Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι Χόλυγουντ», «Οἱ νεκροί μας διαμαρτύρονται», «Σώσατε τὰς Ἑλληνίδας ἀπὸ τὸν ἐξευτελισμόν», «Τὰ Καλλιστεῖα ἔξω τῆς Ἑλλάδος» καὶ ἄλλα.
Ἰδιαίτερον τόνον ἔδωσε εἰς τὴν ὅλην διαμαρτυρίαν ἡ ἐμφάνισις φωταγωγημένου ἱστιοφόρου ἀπὸ τὸ ὁποῖον διὰ [μὲ] μεγάφωνον ἀπεστέλλετο εἰς τὴν ξηρὰν ἡ διαμαρτυρία: «Αἶσχος γιὰ τὰ Καλλιστεῖα».
Πέντε μέλη τοῦ Χριστιανικοῦ Συλλόγου «ὁ Μέγας Ἀθανάσιος» εἶχαν προμηθευθεῖ εἰσιτήρια μὲ σκοπὸ νὰ ἀποδοκιμάσουν ἀπὸ μέσα τὰ καλλιστεῖα καὶ στὴν κατάλληλη στιγμὴ νὰ δώσουν τὸ σύνθημα στὸ λαὸ ποὺ περίμενε ἀπ᾽ ἔξω. Δυστυχῶς, ἐπειδὴ τὸ ἔνδυμά τους δὲν ἦταν αὐστηρῶς ἐπίσημον εἴτε διότι εἴτε διότι ἐθεωρήθησαν ὕποπτοι –δὲν ἦσαν βλέπετε κοιλαράδες, οὔτε εἶχαν χρυσὲς καδένες, οὔτε συνόδευαν ἡμίγυμνες «ντάμες»– δὲν τοὺς ἐπετράπη ἡ εἴσοδος, ἕνας δὲ ἐξ αὐτῶν συνελήφθη καὶ ἐκρατήθη μέχρι τῆς πρωΐας. Ἔτσι ὅταν τὸ ἱστιοφόρον ἐνεφανίσθη εἰς τὴν παραλίαν μὲ τὸν φωτεινὸν σταυρὸν καὶ ἔδωσε τὸ σύνθημα μὲ τὸ μεγάφωνον, οἱ «πέντε» δὲν εὑρίσκοντο εἰς τὴν προκαθωρισμένη θέσιν των διὰ νὰ ἀρχίσουν τὴν ἀποδοκιμασίαν. Οἱ ἑκατοντάδες τῶν διαδηλωτῶν, ἀφοῦ ἐπερίμεναν ἐπ᾽ ὀλίγον ματαίως τὸ σύνθημα ἀπὸ τὴν «Ἀρζεντίναν», ἤσκησαν πρωτοβουλίαν καὶ ἤρχισαν τὴν ἀποδοκιμασίαν τῶν «Καλλιστείων» μὲ κραυγὰς καὶ μὲ τεχνικὸν θόρυβον, μὲ ροκάνες, κουδούνια κ.τ.λ.

Ο ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ

Περὶ τὴν 12ην τὸ ἀνωτέρω ταξὶ μὲ τοὺς πέντε κληρικοὺς καὶ τὸν διευθυντήν μας κ. Ν. Ψαρουδάκην, ἐπλησίασε τὴν ζώνην τῶν ἀστυνομικῶν ποὺ ἐπροστάτευε τὴν «Ἀρζεντίνα» καὶ οἱ ὁποῖοι, λόγῳ τῆς νυκτὸς καὶ τῆς ἀπασχολήσεώς των μὲ τὸ πλῆθος, δὲν ἀντελήφθησαν ποῖοι ἐπέβαινον τοῦ αὐτοκινήτου καὶ τὸ ἄφησαν νὰ περάση. Ἔτσι τὸ ταξὶ ἐστάθμευσε πρὸ τῆς εἰσόδου τοῦ κέντρου καὶ αἰφνιδίως ἐνεφανίσθησαν πρὸ τῶν ἐκπλήκτων ἀστυνομικῶν πέντε ἱερεῖς καὶ ὁ Διευθυντὴς μας κραυγάζοντες: «Αἶσχος γιὰ τὰ Καλλιστεῖα»!
Ὁ αἰφνιδιασμὸς αὐτὸς ἐξῆρε τὸν «ζῆλον» τῶν ἀστυνομικῶν οἱ ὁποῖοι ἐπέπεσαν κατὰ τῶν ἱερέων ὡς «κῦνες λυσσῶντες»! Μὲ ὑστερικὴν μανίαν ἤρχισαν νὰ τοὺς κτυποῦν καὶ νὰ τοὺς σπρώχνουν. Περισσότερον ἐστράφησαν κατὰ τοῦ Ἀρχιμ. Αὐγουστίνου Καντιώτη, ὁ ὁποῖος πρὸς στιγμὴν θὰ εἰσήρχετο εἰς τὸ «ἄντρον» τῆς «Ἀρζεντίνας». Δύο ἀστυνομικοὶ «χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι» τὸν ἐκράτησαν ἀπὸ τὰς χεῖρας, ἐνῶ ἕνας τρίτος, «χριστιανὸς ὀρθόδοξος» καὶ αὐτός, τὸν ἐχτυποῦσε στὴν πλάτη. Ὁ μικρόσωμος καὶ καχεκτικὸς Αὐγουστῖνος θὰ ἔπεφτε κάτω ἂν δὲν εὑρίσκετο ἐκεῖ ἕνα δένδρον εἰς τὸ ὁποῖον καὶ ἐστηρίχθη.
Ὁ Διευθυντής μας κ. Ψαρουδάκης ἔτρεξε καὶ ἐκράτησε τὰς χεῖρας τοῦ «μαινομένου» ὀργάνου τῆς «χριστιανικῆς» μας Πολιτείας, ὁπότε ἐδέχθη καὶ ἐκεῖνος τὰς «ἁβρότητας» τῶν ἄλλων ἀστυνομικῶν. Τότε, παρ᾽ ὅλον ὅτι μποροῦσε νὰ τοὺς ἀποδώση τὰ ὅμοια, ἀντιμετώπισε τὴν βαναυσότητά τους μὲ ἀπόλυτη ψυχραιμία, ἀρκεσθεὶς νὰ τοὺς πῆ: «Μὴν ἐκμεταλλεύεσθε τὴν Χριστιανική μας ἰδιότητα καὶ μᾶς χτυπᾶτε. Ἔχουμε κι᾽ ἐμεῖς γροθιές, ἀλλὰ ποτέ δὲν θὰ μᾶς ἀναγκάσετε νὰ μεταχειρισθοῦμε βία στὴ βία. Ὁ ἀγώνας μας εἶναι πνευματικὸς καὶ μὲ πνευματικὰ μέσα ἀγωνιζόμαστε».

ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ

Ἡ ὅλη σκηνὴ μόνον ἐποχὴν Νέρωνος καὶ Καλλιγούλα δύναται νὰ ὑπενθυμίση. Διότι ἐπρόκειτο περὶ πραγματικοῦ διωγμοῦ. Δὲν ἦτο πλέον αὐτὴ ἐκτέλεσις καθήκοντος. Ἦτο ἐπίθεσις ἀντιθέων καὶ ἀσεβῶν ἀτόμων τὰ ὁποῖα ἡδονίζοντο εἰς τὴν χρῆσιν τῆς βίας, ὅπως οἱ ἐντὸς τῆς «Ἀρζεντίνας» δανδῆδες ἡδονίζοντο στὴ θέα τῶν ἡμιγύμνων ἑλληνίδων. Πῶς ἀλλιῶς νὰ ἐξηγήσουμε τὴ στάσι τῶν ἀστυνομικῶν ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐτραβοῦσαν τὰ γένια τῶν λειτουργῶν τοῦ Ὑψίστου καὶ τοὺς ἀπεκαλοῦσαν «τραγωγένηδες», ποδοπατοῦσαν ἐπὶ τῆς γῆς τὰ χριστιανόπουλα καὶ ἔσπρωχναν μὲ πρωτοφανῆ βαρβαρότητα γέροντας μὲ ἄσπρα μαλλιὰ καὶ κορίτσια σεμνὰ καὶ ἀνέβγαλτα. Δὲν ὑπερβάλλομεν τὰ πράγματα. Εἶναι γεγονότα αὐτὰ ποὺ γράφομε. «Ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία» (Ἰωάν. ιθ΄, 35).
Καταγγέλλομεν εἰς τὴν Κυβέρνησιν τὰ γεγονότα αὐτά, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν στίγμα διὰ τὴν ἑλληνικὴν ἀστυνομίαν. Δὲν ζητοῦμεν τὴν τιμωρίαν τῶν ὑπευθύνων –αὐτὸ σὲ ἄλλους ταιριάζει νὰ τὸ ζητήσουν–, ζητοῦμεν τὴν μετάνοιάν των. Γνωρίζομεν ὅτι δὲν ἤξεραν τί ἔκαναν. Εἶναι καὶ αὐτοὶ παιδιὰ τῆς «πονηρᾶς καὶ μοιχαλίδος» σημερινῆς κοινωνίας καὶ τοῦ ἁμαρτωλοῦ κράτους τῶν ἐκμεταλλευτῶν καὶ τῶν «ἐμπόρων», οἱ ὁποῖοι θέλουν τέτοια τὰ ὄργανα τῆς Πολιτείας γιὰ νὰ μποροῦν ἀνενόχλητοι νὰ κόθονται στοὺς θρόνους των. Ὅταν μιὰ μέρα ἡ Πολιτεία θὰ εἶναι πραγματικὰ χριστιανική, τότε ὅλοι θὰ ξέρουν πὼς ἕνας εἶναι ὁ ἀληθινὸς νόμος: ἡ ὑπηρεσία, σὲ κάθε στιγμή, τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ.

ΟΙ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΟΙ ΑΣΕΒΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ

Μετὰ τὴν σύλληψί τους οἱ ἱερεῖς ὁδηγήθησαν εἰς τὸ ΙΒ΄ Ἀστυνομικὸν Τμῆμα ὅπου εὑρίσκοντο καὶ ἄλλοι συλληφθέντες προηγουμένως. Συνολικῶς συνελήφθησαν 52 ἄτομα τὰ ὁποῖα ἐκρατήθησαν μέχρι τῆς λήξεως τῆς ἑορτῆς τοῦ Σατανᾶ.
Οἱ συλληφθέντες ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω εἶναι καὶ οἱ κάτωθι: Πετράκης Δ. διάκονος, Αἰκ. Πίκουλη, Κυρ. Μαντέλλου, Μ. Μπάρδιπ, Λ. Παπαστυφίδου, Δ. Παπασπυρίδη, Μ. Κόκορη, Ι. Κόκκορης, Ν. Καραγκιόζης, Λ. Σούλης, Π. Δημανόπουλος, Ε. Κουτσούρης, Κ. Διπλαράκης, Κ. Τριανταφυλλόπουλος, Ε. Βλασσόπουλος, Κ. Γεωργιάδης, Ἐμμ. Γιανναδόπουλος, Χρ. Κωνσταντόπουλος, Αν. Κοντομέρκος, Δ. Νικολοῦτσος, Ὁ. Σωτηρίου, Μ. Κουτρουμπής, Ν. Πρόκος, Κ. Χαραλαμπίδης, Λ. Καραβᾶς, Β. Σταυράκη, Εὐτ. Σταύρου, Στ. Σπίνη, Μαγδ. Ἀρναούτη, Μ. Ξυραφᾶ, Μ. Παπακωνσταντίνου, Σ. Ξυραφᾶ, Χαρ. Σαλαμπόσογλου, Ἰ. Ἁγιοπετρίτης, Ν. Μαργωμένος, Δ. Σκανάβης, Χ. Παπανικολάου, Ἰ. Χονδρός, Σπ. Χατζήμπεης, Γ. Μουζανίτης, Πασχ. Θεοδωρακίδης, Γ. Κούρσαρης, Δ. Μακρῆς, Καλ. Ψωμᾶ, Ὄλγα Πολυχρονάκη, Αἰκ. Κουρβούση, Λ. Φερεντίνου, Σοφ. Φερεντίνου, Θ. Ἰωάννου, Ἐμμ. Σελίνης, Ν. Μαρτάκος, Α. Μαρτάκου.