ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ «ΝΑ ΤΗΡΗΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ»…

 

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» 1965, φ. 277
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ

Μέχρι τώρα ἡ «Σπίθα», ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἐδημοσίευεν ἕν μόνον ἄρθρον, εἰς τὸ ὁποῖον προσεπάθει νὰ διαφωτίση ἐκ διαφόρων πλευρῶν τὴν κοινὴν γνώμην ἐπὶ ἑνὸς φλέγοντος θέματος. Ἀπὸ τοῦ παρόντος φύλλου ἡ «Σπίθα» θὰ παρουσιάζη τὴν ἐξῆς διάρθρωσιν ὕλης˙ Εἰς τὴν πρώτην σελίδα θὰ δημοσιεύη κύριον ἄρθρον. Εἰς τὴν δεύτερην καὶ τρίτην θὰ ἀναπτύσσεται διεξοδικῶς πῶς ἕν ἐπίκαιρον θέμα, ἐκ τῆς κοινωνικῆς ἤ ἠθικῆς ἤ ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Εἰς δὲ τὴν τελευταίαν σελίδα ὑπὸ τὸμν τίτλον «Σαλπίσματα» θὰ δημοσιεύωνται σύντομα κριτικὰ σημειώματα, διὰ τῶν ὁποίων τὸ περιοδικὸν τοῦτο θὰ σαλπίζη πρὸς τὸν ἑλληνικὸν λαὸν τὸ «φύλακες γρηγορεῖτε!».
Ἐπιφέροντες τὴν ἀνωτέρω μεταβολὴν ἐλπίζομεν ὅτι θέλομεν ἀνταποκριθῆ πληρέστερον εἰς τὴν πνευματικὴν ἀνάγκην τῶν φίλων ἀναγνωστῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν ὅπως ἡ «Σπίθα», ἡ μικρὰ αὐτὴ μαχητικὴ ἐφημερίς, έπεκτείνη τὸν ἔλεγχον περισσοτέρων σημείων τῆς συγχρόνου ζωῆς, ἡ ὁποία δυστυχῶς ὁλονὲν καὶ ἀπομακρύνεται περισσότερον ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ παρουσιάζει ἔκδηλα τὰ σημεῖα τῆς φοβερᾶς καταιγίδος, ἡ ὁποία ἔρχεται διὰ νὰ σαρώση τὴν γῆν…

«ΝΑ ΤΗΡΗΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ»

Ὁ νεοεκλεγεὶς Πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς κ. Τζόνσον ἐπὶ τῆ εἰσόδω εἰς τὸ νέον ἔτος ὁμιλῶν ἀπὸ Ραδιοφώνου μετέδωκε μήνυμα πρὸς τὸ Κογκρέσσον καὶ τὸν Ἀμερικανικὸν λαόν, εἰς τὸ ὁποῖον ἐξέθετε τὴν κατάστασιν τοῦ Ἔθνους, τοὺς κινδύνους τοὺς ὁποίους διατρέχει ἡ παγκόσμιος εἰρήνη, καὶ τὰ μέτρα τὰ ὁποῖα σκέπτεται νὰ λάβη διὰ τὴν πρόοδον τοῦ Ἔθνους καὶ τὴν διασφάλισιν τῆς εἰρήνης. Ἀλλʼ ὑπεράνω ὅλων τῶν ἐπειδειώξεών μας, κατέληξεν ὁ Πρόεδρος κ. Τζόνσον, εἶνε, «Θεοῦ θέλοντος, νὰ κρατήσωμεν τὴν πίστιν τῶν πατέρων μας».
Δὲν θέλομεν νὰ προβάλωμεν τὴν Ἀμερικὴν ὡς πρότυπον χριστιανικοῦ Ἔθνους. Ἔχει καὶ τὸ κραταιὸν τοῦτο Ἔθνος τὰς ἐλλείψεις καὶ τὰ τρωτά του. Ἔχει τὸ διεθνὲς ἐκεῖνο πορνεῖον, ποὺ λέγεται Χόλλυγουντ. Ἔχει τοὺς γκάνγκστερς. Ἔχει τὰ μεγάλα τράστ. Δὲν ἀμβλυωποῦμεν. Βλέπομεν τὰ μελανὰ σημεῖα τοῦ πολιτισμοῦ του. Πρέπει ὅμως νὰ βλέπωμεν καὶ τὰ φωτεινὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα παρουσιάζει τὸ Ἔθνος τοῦτο, ὡς καὶ πᾶν ἄλλο Ἔθνος. Καὶ τὰ μὲν κακὰ τῶν ἄλλων Ἐθνῶν τὰ ἀποστρεφώμεθα, τὰ δὲ καλὰ νὰ μιμώμεθα, ἐφαρμόζοντες τὸ ἀποστολικόν˙ «Τὰ πάντα δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε» ( Α΄ Θεσσ. 5, 21).
Καὶ ἐρωτῶμεν˙ Εἶνε μικρὸν ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἀμερικῆς νὰ διακηρύττη, ὅτι ὑπεράνω τῶν ἄλλων κοσμικῶν σκοπῶν, τοὺς ὁποίους ἐπιδιώκει, τίθεται ἡ διαφύλαξις τῆς πίστεως τῶν προγόνων του; Ἡ διακήρυξις αὕτη εἶνε ἔλεγχος τῶν ἡμετέρων πολιτικῶν ἡγετῶν, οἱ ὁποῖοι εἰς τὰ μηνύματά των πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν ἐντρέπονται νὰ κάμουν λόγον περὶ τῆς πίστεως τῶν Πατέρων μας, τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, τὴν ὁποίαν οἱ ἀείμνηστοι ἐκεῖνοι ἄνδρες διὰ ποταμῶν αἱμάτων παρέδωκαν εἰς ἡμᾶς καὶ τὴν ὁποίαν ὡς τὸ πολιυτιμότερον ἀγαθόν, ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ πρέπει νὰ διαφυλάξωμεν. Ἀλλὰ πῶς νὰ εἴπουν λόγον θερμὸν ὑπὲρ τῆς πίστεως σὲ κυβερνῆται μας, ὅταν εἰς ἐπικαίρους θέσεις, παρὰ τὴν βοὴν τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, διατηροῦν ἄτομα ἐπισήμως καταγγελθέντα ἐπὶ ἀπιστία καὶ ἀθεΐα;

Ἕλληνες! Πορευθῆτε εἰς ξένα Ἔθνη, διὰ νʼ ἀκούσετε πῶς ὁμιλοῦν ἐκεῖ περὶ τῆς πίστεώς των, ἄν καὶ ἡ πίστις ἐκείνων δὲν ἔχει τὴν τελειότητα καὶ τὴν δόξαν τῆς ἰδικῆς σας πίστεως, τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἡ «Σπίθα» ἐπὶ τῶ νέω ἔτει εὔχεται ὅπως ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς κρατήση τὴν πίστιν τῶν Πατέρων του, καὶ δώση μάχας κατὰ τῶν πάσης φύσεως καὶ προελεύσεως δολιοφθορέων τῆς Πίστεως.

Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ

Ἀπὸ τῶν στηλῶν τῆς έφημερίδος τοῦ γνωστοῦ δημοσιογραφικοῦ συγκροτήματος, τὸ ὁποῖον μετὰ πάθους ὑπερασπίζει τὸν ἀρχηγὸν τῆς λεγομένης ἐκπαιδευτικῆς μεταρρυθμίσεως, ἐνεφανίσθη ὡς συνήγορος καὶ κάποιος… μεγάλος ἐπιστήμων, γνωστὸς διὰ τὰ σοφά του συγγράμματα καὶ τὰς σπουδαίας ἀνακαλύψεις του ὄχι μόνον εἰς τὸν τόπον μας, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλην τὴν ὑφήλιον. Παντοῦ γίνεται λόγος περὶ αὐτοῦ. Δὲν τὸν γνωρίζετε; Εἶνε κἄποιος ὀνόματι Μανιατᾶκος. Αὐτὸς δά, ὁ μεγάλος ἐπιστήμων, ἐξῆλθεν εἰς τὸν ἐξώστην μιᾶς ἐφημερίδος συγκροτήματος Λαμπράκη καὶ ἐφώναξε, διὰ νὰ τὸν ἀκούση τὸ Πανελλήνιον, ὅτι ἡ πίστις μας εἰς τὸν Θεὸν ἔρχεται εἰς ἀντίθεσιν πρὸς τὴν σύγχρονον γνῶσιν καὶ ἐπιστήμην, ὅτι κλονίζεται καὶ καταρρέει!
Καμαρώσατε τὸν συνήγορον τοῦ κ. Παπανοῦτσου καὶ κρίνατε περὶ τῆς ἰδεολογικῆς των συγγενείας. Κρὰ ἐφώναξεν ὁ ἕνας. Κρὰ φωνάζει καὶ ὁ ἄλλος. Θαυμασία συναυλία πρὸς τέρψιν τῶν ἑν τῶ Ὑπουργείω τῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων.
Ἀλλʼ εἰς τὸν θλιβερὸν αὐτὸν συνήγορον, ποὺ ὑπερέβη εἰς ἀθεΐαν καὶ ἀσέβειαν τὸν ἀρχηγὸν, ἐδόθη ἡ πρέπουσα ἀπάντησις ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Τί; Ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου; Λάθος! Αὐτὴ κοιμᾶται μακαρίως, μακαριώτατα, ὅταν πρόκηται περὶ τοιούτων ζητημάτων. Γρηγορεῖ δὲ διὰ τὸ μεταθετόν… Ἡ ἀπάντησις ἦλθεν ἐκ μέρους λαϊκοῦ, πιστοῦ τῆς Ἐκκλησίας τέκνου, τοῦ καθηγητοῦ τῶν φυσικῶν καὶ πρυτάνεως τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Παπαϊωάννου, ὁ ὁποῖος ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς πρωτοετεῖς φοιτητὰς διεκήρυξεν˙ «Ὡς ἐκπρόσωπος τῶν θετικῶν ἐπιστημῶν δύναμαι νὰ σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι οὐδεμία ἐπιστημονικὴ ἀνακάλυψις ἠδυνάτισε τὴν πίστιν πρὸς τὸν Θεόν».

ΟΜΟΦΩΝΩΣ;

Ἔδρεψε καὶ πάλιν ἄφθονα χειροκροτήματα ὁ ἀρχηγὸς τῆς ἐκπαιδευτικῆς μεταρρυθμίσεως κ. Παπανοῦτσος. Συνῆλθον ἐν Ἀθήναις ἐξ ὁλοκλήρου τῆς χώρας οἱ ἐπιθεωρηταὶ τῆς Στοιχειώδους Ἐκπαιδεύσεως καὶ ὁμοφώνως ἐξέδωκεν ψήφισμα, διὰ τοῦ ὁποίου ἐκδηλώνουν τὴν εἰλικρινῆ ἀγάπην καὶ τὴν πλήρη ἐμπιστοσύνην τοῦ σώματος τῶν ἐπιθεωρητῶν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ κ. Παπανούτσου, καὶ μὲ ἱερὸν μένος ἐπιτίθενται κατʼ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐτόλμησαν νὰ θίξουν τὸ εἴδωλον.
Ἀλλʼ ἄν, κύριοι ἐπιθεωρηταί, σεῖς ἔχετε ἐμπιστοσύνην πλήρη καὶ ἀπεριόριστον εἰς τὸν κ. Παπανοῦτσον, δὲν ἔχει ὅμως ἐμπιστοσύνην ὁ εὐσεβὴς Ἑλληνικὸς λαός, ὁ ὁποῖος διὰ τοῦ ἰδρῶτός του τρέφει αὐτὸν καὶ σᾶς. Δὲν θέλει ὁ λαὸς αὐτὸς νὰ ἔχη ἐπὶ κεφαλῆς ὅλης τῆς Ἐκπαιδεύσεως ἄνθρωπον τοῦ ὁποίου τὰ συγγράμματα, παλαιότερα καὶ νεώτερα, καὶ ἐπιφυλλίδες γέμουν ἀντιχριστιανικῶν ἰδεῶν. Ἐδιαβάσατε τὰ συγγράμματά του καὶ ἐπιδοκιμάζετε τὰς ἰδέας του; Εἶνε πολὺ βαρὺ νὰ παραδεχθῶμεν τοῦτο διὰ σᾶς. Διότι γνωρίζομεν ὅτι μέχρι χθὲς μερικοὶ ἀπὸ σᾶς ἐξεφράζεσθε ὑπὲρ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἐλαμβάνατε μέρος εἰς συνέδρια ἑνώσεως χριστιανικῶν ἐκπαιδευτικῶν καὶ ἐξεδηλώνατε τὴν δυσαρέσκειάν σας κατὰ τῶν ἐξωφρενικῶν ἰδεῶν τῶν μεταρρυθμιστῶν. Πῶς τώρα μετεβλήθητε; Πῶς ἐλησμονήσατε τὸν ἑαυτόν σας; Πῶς δὲν ταράσσεσθε συντασσόμενοι μὲ τὰς γνώμας καὶ τὰς ἰδέας συναδέλφων σας συγγενευόντων ἰδεολογικῶς μὲ τὸν Παπανοῦτσον; Δὲν εὑρέθη ἐπὶ τέλους μεταξὺ τῶν 150 ἐπιθεωρητῶν, δὲν εὑρέθη οὔτε ἕνας νὰ ἐγερθῆ ἐκ τῆς θέσεώς του καὶ νὰ εἴπη˙ «Εἶμαι Ὀρθόδοξος, πιστεύω εἰς τὴν Θρησκείαν μου ἀπολύτως, καὶ διὰ λόγους συνειδήσεως δὲν δύναμαι νὰ ὑπογράψω τὸ ψήφισμα καὶ νὰ ἀποκαλῶ τοὺς ὑπερασπιστὰς τῆς Πίστεως ὀπισθοδρομικούς, σκοταδιστὰς καὶ συκοφάντας»; Οὔτε ἕνας λοιπόν; Τόσον πολὺ ἔλειψε τὸ θάρρος καὶ ὁ ἀνδρισμός; Εἰλικρινῶς θλιβόμεθα διὰ τὸ κατάντημα τοῦ σώματος τῶν ἐπιθεωρητῶν.

Ο ΚΟΡΑΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ

Εἰς κἄποιαν ὁμιλίαν του πρὸς φοιτητὰς ὁ κ. Παπανοῦτσος ἐνεθυμήθη πρὸς παρηγορίαν του τὸν σοφὸν διδάσκαλον τοῦ Γένους Ἀδαμάντιον Κοραῆν.
Πολὺ κακῶς, κ. Παπανοῦτσε, ἐνεθυμήθητε τὸν ἄνδρα. Εἰς τὴν περιπέτειάν σας, τὴν ὁποίαν ὁ ἴδιος ἐδημιουργήσατε μὲ τὰς ἐξωφρενικὰς ἰδέας σας, τί κοινὸν ἔχετε μὲ τὸν Κοραήν; Ὅτι καὶ ἐκεῖνος κατηγορήθη; Ἀλλʼ ὁ ἀοίδιμος ἀνήρ, μόλις ἐτέθη ὑπὸ ἀμφισβήτησιν ἡ χριστιανικὴ του πίστις, προέβη εἰς εἰλικρινὴ διακήρυξιν. Ἀκούσατέ την˙ «Λέγω πρῶτον εἰς ἀπολογίαν μου, ὅτι εἶμαι τέκνον τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, εἰς αὐτὸν γεννημένος, μὲ αὐτὴν ἑνωμένος, καὶ τὸ αὐτὸ Σύμβολον τῆς πίστεως ὁμολογῶν… Ἡ ὑπὲρ λόγον Θρησκεία δὲν ὁμοιάζει τὰς λογικὰς ἐπιστήμας ἤ τέχνας. Αἱ ἐπιστήμαι καὶ αἱ τέχναι, ἔργον τοῦ ἀνθρωπίνου νοός, τελειοποιοῦνται μὲ τὴν πρόοδον τοῦ χρόνου, καθόσον τελειοποιεῖται ἀπὸ τὴν φιλοσοφίαν ἡ λογική του δύναμις. Ἡ Θρησκεία, ἔργον αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, φθείρεται ἐξεναντίας, ὅσον μακρύνεται χρονικῶς ἀπὸ τὴν πρώτην αὐτῆς κήρυξιν, ἄν δὲν προσέχωσιν οἱ προεστῶτες αὐτῆς νὰ τὴν φυλάσσωσιν ἀκέραιον, ὡς παρακαταθήκην ἐμπιστευθεῖσαν εἰς αὐτοὺς ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸν της, καὶ νὰ μαρτυρώσιν ἀκαταπαύστως τὴν ἀλήθειαν αὐτῆς μὲ τὴν διαγωγήν των, ὡς ἄλλοτε τὴν ἐμαρτύρησαν ἄλλοι μὲ τὸ αἷμα των. Εἰς τὰς ἐπιστήμας ἤ τέχνας τὰ νέα εἶνε ὡς ἐπιπλέον τὰ καλύτερα˙ εἰς τὴν Θρησκείαν εἶνε τὰ καλὰ καὶ μόνα τέλεια, ἐπειδὴ ὅστις τὴν ἤρχισεν, ὁ αὐτὸς καὶ τὴν τελείωσε καὶ τελειωμένην μᾶς τὴν ἐπαρέδωκε» (Ἴδε Κοραῆ ἅπαντα τὰ πρωτότυπα ἔργα, ἐπιμέλεια Γ. Βαλέτα, τόμ Α΄, σελ. 271-272).
Εἴδατε, κ. Παπανοῦτσε, πῶς ἐκεῖνος διεκήρυξε τὴν Ὀρθόδοξον Χριστιανικὴν πίστιν του; Δύνασθε καὶ σεῖς νὰ τὸν μιμηθῆτε; Πολλοῦ γε καὶ δεῖ!
Εἶπε δὲ καὶ κάτι ἄλλο ὁ Κοραῆς, πολὺ κατάλληλον διὰ τὴν περίπτωσιν Παπανούτσου. Θὰ τὸ προσφέρωμεν εἰς τὸ ἐπόμενον φύλλον τῆς «Σπίθας» ὡς ἄριστον φάρμακον πρὸς ἀποτοξίνωσιν τοῦ ψυχικοῦ ὀργανισμοῦ τοῦ κ. Παπανούτσου καὶ τῶν συμπαθῶν του. Καὶ γὰρ ὁ ἰατρὸς ὁ Κοραῆς.

Ο ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ ΠΑΤΡΩΝ

Γνωρίζομεν ὅτι οἱ φίλοι τῆς Παπανουτσείου φιλοσοφίας – γράφε κολοκυθοφιλοσοφίας – θὰ ἐκσπάσουν εἰς γέλωτας καὶ εἰρωνίας ἐπὶ τῶ ἀκούσματι ὅτι καὶ πάλιν ὁ συντάκτης τῆς «Σπίθας» θίγει τὸν Καρνάβαλον, ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, διατελεῖ καὶ αὐτὸς ὑπὸ τὴν προστασίαν τῶν δύο χρονογράφων τοῦ συγκροτήματος Λαμπράκη. Ἀλλʼ ἡμεῖς δὲν θέλομεν νὰ μιμηθῶμεν τοὺς μοντέρνους ἐκείνους ἱεροκήρυκας, οἱ ὁποῖοι, διὰ νὰ μὴ χαρακτηρισθοῦν ὡς καθυστερημένοι, ἀφήνουν ἐκτὸς βολῆς τὸν Καρνάβαλον.
Εὐτυχῶς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πατρῶν ὡς καὶ οἱ ὑπηρετοῦντες ἐκεῖ δόκιμοι ἐργάται τοῦ Εὐαγγελίου, καθʼ ἅ πληροφορούμεθα, εἶνε ἀποφασισμένοι νʼ ἀγωνιστοῦν κατὰ τῶν καρναβαλικῶν ἀσχημιῶν. Καὶ εἶνε εὐχερής, νομίζομεν, ἐφέτος ὁ ἀγών. Διότι ἡ ἀποστολικὴ πόλις, ἡ ὁποία ὑπεδέχθη τὴν κάραν τοῦ Πρωτοκλήτου ἁγίου Ἀνδρέου, δὲν πιστεύομεν νʼ ἀνεχθῆ καὶ τὴν πορνικὴν πομπὴν τοῦ Καρναβάλου νὰ διασχίζη τὰς ὁδοὺς καὶ νὰ σκορπίζη τὰ μιάσματά της καὶ νὰ ῥυπαίνη τὰ πάντα. Ἄς τεθῆ, λοιπόν, ὡμῶς τὸ θέμα˙ Ἅγιον Ἀνδρέαν ἤ Καρνάβαλον; Διότι «τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β΄ Κορ. 6, 14).
Ὁ Συντάκτης τῆς «Σπίθας» εὔχεται νίκην. Ἀπέστειλε δὲ εἰς τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Πατρῶν κ. Κωνσταντῖνον τὸ ἐξῆς τηλεγράφημα˙
Συγχαίροντες ἐπὶ τῆ σημερινῆ ἑορτῆ Πρωτοκλήτου ἐπικροτοῦμεν στάσιν Ὑμετέρας Σεβασμιότητος ἔναντι Καρναβαλικοῦ ὀργίου. Ἐν Ἱερᾶ ἀποστολικῆ πόλει ὡς αἱ Πάτραι ἀπαράδεκτον πᾶν ἀνίερον καὶ βέβηλον, πᾶσα εἰδωλολατρικὴ τελετή. Ὑμετέρα Σεβασμιότης κηρύσσουσα σταυροφορίαν καὶ τιθεμένη ἐπικεφαλὴς ἱεροῦ ἀγῶνος θὰ καταγάγη θρίαμβον ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ, διʼ ὅν θὰ χαίρη ὁ μάρτυς Χριστοῦ Ἀπόστολος. Συνεγείρατε λαὸν καὶ κλῆρον. Ἐλάχιστος στρατιώτης τίθεμαι εἰς διάθεσιν Ὑμετέρας Σεβασμιότητος ἐὰν αὕτη κρίνη χρήσιμον ὑπηρεσίαν μου.
Μετὰ σεβασμοῦ
Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης